نويسندگان اين کتاب در زمانه‌اي که بشر بسيار قدرتمندتر و ذهنش بسيار انباشته‌تر از دوران سقراط است ما را به شيوه سقراطي به عرصه داشته‌ها و دانش‌هايمان مي‌برند تا در پايان راه، «نمي‌دانمِ» سقراط را بر زبانمان جاري سازند. «نمي‌دانم»ي که به بيان آنان اصل حکمت است.