ذهن من پر است از رؤياها و خواب‌ها و کارها و حرف‌هاي آدم‌هايي که نمي‌شناسمشان. صداهاي خاموش مي‌شنوم، شبح‌هايي که از خواب‌هايم بيرون مي‌آيند و روي ديوار مي‌خزند، همان‌جا جا خوش مي‌کنند، ماتم‌گرفته چنبره مي‌زنند، از درد به خودشان مي‌پيچند و بدون اينکه لب باز کنند فرياد مي‌کشند و از من کمک مي‌خواهند. داد مي‌زنم چي از جانم مي‌خواهيد! و دوباره روي تخت مي‌افتم تا به سقف تاريک خيره بشوم. در مغز اندرو، يکي از بزرگان ادبيات آمريکا، اي. ال. دکتروف، نويسند? آثاري چون رگتايم، بيلي باتگيت، کتاب دنيِل و پيشروي ما را در سفري شگفت به هزارتوي ذهن مردي مي‌برد که ناخواسته فجايع بسياري در زندگي‌اش به بار آورده است. اين رمانِ پرتعليق و آوانگارد با بن‌ماي? روان‌شناختي و نثري شورانگيز که با ظرافت پرداخت شده شرح‌حالي است از زمان? ما، با نگاهي طنزآميز، موشکافانه، شکاک، بازيگوشانه و عميق. ناقلا و تودار... اين اندروي وراج و پرحرف قربانيِ زمان? خود است و بيهوده مي‌کوشد با لفاف ضخيمي از کلمات، ايده‌ها، تکه‌هاي داستان و هر چيز ديگري که ذهن آشفته‌اش مي‌تواند به آن بياويزد زخم‌‌هايش را بپوشاند. آنچه اندرو را بدل به شخصيتي جذاب و مضحک مي‌کند اين است که ديوانه‌وار خود را فريب مي‌دهد و درعين‌حال به‌طرز ترسناکي خودآگاه است: او ابله (دلقک) است، اما ابلهي نه‌چندان معصوم. (نقد کتاب نيويورک‌تايمز)