در سال‌هاي پاياني قرن هجده، يک اشراف‌زاده‌ي جوان، در نتيجه‌ي يک دوئل، به مدت 42 روز در خانه‌اش در تورين محبوس مي‌شود. در اين مدت، هم براي اين‌که حوصله‌اش سر رفته است و هم از سر شوخي با اتفاقي که افتاده، تصميم مي‌گيرد سفرنامه‌اي بنويسد درباره‌ي اتاقش. پاسکال روزي گفته بود که تمامي مشکلات ابناي بشر به اين خاطر است که نمي‌توانند به‌تنهايي در اتاقشان بنشينند و شاد باشند؛ سفر به دور اتاقم نتيجه‌ي يک حبس اجباري در اتاق است که نويسنده‌ي آن سعي کرده شاد باشد، و نتيجه‌ي کار درخشان از کار درآمده.