کتاب «ديدن در تاريکي» با زير عنوان «خودمان را از ميان احوال تيره‌مان ببينيم و بشناسيم» اثر ماريانا الساندري در صدد است تا به خوانندگان خود کمک کند تا بتوانند احساسات و افکار تاريک و منفي خود را درک کرده و به جاي تختئ? خود، خود را در آغوش بگيرند. اين کتاب که در سال 2023 منتشر شد، درک عمومي از احساساتي مانند غم، اندوه و اضطراب را کاملا نادرست يا آسيب‌زا مي‌بيند. در عوض، الساندري معتقد است که اين احساسات مي توانند بينش عميقي در مورد چيستي ما ارائه دهند و مي توانند به منبع رشد ما تبديل شوند. الساندري با بررسي اينکه فرهنگ غربي به طور معمول به احساسات افسردگي و اضطراب با ديدي منفي نگاه مي کند، شروع مي کند. او صنعت و کتاب هاي خودپروري و روانشناسي مدرن را به دليل ترويج انتظار غير واقعي از شادي و مثبت انديشي مورد انتقاد قرار مي دهد. اين سوگيري فرهنگي اشتباه جامعه مي تواند منجر به احساس شرم و بي کفايتي در هنگام تجربه احساسات طبيعي اما تاريک ما شود. با تکيه بر فلسفه اگزيستانسياليستي، الساندري بررسي مي کند که چگونه متفکراني مانند سورن کي‌يرکگور، ميگل دي اونامونو و گلوريا آنزالدوآ حالات تاريک خود را درک کرده و پذيرفته بودند. اين فيلسوفان احساساتي مانند نااميدي و اضطراب را نه نشانه‌هاي ضعف، بلکه جنبه‌هاي اساسي تجربه انساني مي‌دانستند که مي‌تواند به خودآگاهي و اصالت منجر شود. براي مثال کي‌يرکگور در در عين اظطراب شديد، به صورتي که گاها از حال مي رفت، به تفکر فلسفي مي پرداخت. مفهوم «ديدن در تاريکي» بسيار مهم است. اگر ما بينش درستي از احساسات تاريکمان داشته باشيم مي توانيم نه در جهت رفع آن ها که در جهت استفاده از آن ها براي رشد خود استفاده کنيم. در سراسر کتاب، الساندري حکايات شخصي و مطالعات موردي مختلفي را روايت مي کند که نشان مي‌دهند چگونه افراد مختلفي از حالات تاريک خود براي به دست آوردن بينش و تقويت ارتباط با ديگران استفاده کرده‌اند. بدين جهت مي توان گفت اين کتاب صرفا کتابي نظري نيست، بلکه با ارائ? روايات متعدد و برخي استراتژي هاي عملي به خوانندگان نشان مي دهد که چگونه مي توان تفکر فلسفي را در زندگي روزمره به کار گرفت.
