اوژن يونسکو بار ديگر با پرداختي هجوآميز، در عين ريخشندکردن پيش‌پاافتاده‌ترين موقعيت‌ها، انزوا و بي‌معنايي زندگي انسان را به‌شکلي ملموس به تصوير مي‌کشد. نمايشنام? تک‌پرده‌ايِ درس، يکي از مهم‌ترين آثار تئاتر ابسورد، با تکيه بر موقعيت‌هاي غريب و سردرگم‌کننده، روايتي است از جلس? درسي که به خشونتي ديوانه‌وار و مضحک مي‌انجامد. استاد، که در ابتداي نمايشنامه فردي منطقي و مبادي آداب به نظر مي‌رسد، در برخورد با شاگرد تازه‌اش به‌مرور بي‌طاقت‌تر و خشمگين‌تر مي‌شود و شاگرد بينوا هم در مواجهه با يکدندگي و خودکامگي او مستأصل مي‌ماند. اين نمايشنامه حکايتي است طنزآميز از مخاطرات فرايند آموزش و البته بازتابي از استبداد حاکم بر اروپا طي سال‌هاي پيش از ده? 1950. نبوغ طنزآميز يونسکو در پرداختن به ماهيت مستبدان? هنجارهاي اجتماعي در تشنگي و گشنگي، از نمايشنامه‌هاي متأخر او، نيز مشهود است. اينجا از سفر اوديسه‌وار مردي ميان‌سال مي‌خوانيم که خانه و خانواده‌اش را رها مي‌کند تا بلکه براي سؤال‌هايش جوابي پيدا کند و بتواند آزادي و شور ازدست‌رفت? زندگي‌اش را بازيابد. اين نمايشنامه، که ماهيتي عميقاً شخصي و تا حدودي زندگي‌نامه‌اي دارد، مملو از آن طنز خيال‌انگيز، تصويرپردازي‌ زنده و پرتنوع و ذکاوت عاطفي‌اي است که يونسکو را تبديل به يکي از چيره‌دست‌ترين پيشگامان تئاتر ابسورد کرده است.