بزرگ علوي به عنوان يکي از فعالان سياسي حزب توده در زمان حکومت رضاشاه از سال 1316 تا 1320 به همراه همفکران خود در زندان به سر مي‌برد و کتاب صوتي 53 نفر نيز حاصل خاطرات و تجربيات او در زندان‌هاي پهلوي‌ست. البته علوي سعي کرده از خاطره‌نگاري فاصله بگيرد و با داستان‌گويي و مستندنگاري تاريخ آن دوران را از نگاه زندانيان سياسي شرح دهد و خشونت و توهين‌هاي زياد ماموران اداره سياسي را بازگو کند. پنجاه و سه نفري که در اين کتاب نام برده مي‌شود، همگي از اعضا و فعالان چپ در ايران هستند که در راس آن‌ها تقي اراني بوده و فعاليت‌هاي آنان را سامان مي‌داده است. بزرگ علوي نيز ده سال بعد يعني در سال 1330 کتاب 53 نفر را منتشر مي‌کند و دوران ديکتاتوري رضاشاه را به خوبي به باد انتقاد مي‌کشد. بزرگ علوي در کتاب 53 نفر نام اشخاص حکومتي و زندابانان را نياورده و علت آن را نيز بي‌اهميت بودن اين موضوع مي‌دانسته است؛ چرا که هدف او نگارش متني بوده که در تمامي دوران‌ها خواننده داشته باشد و منحصر به افراد مشخص و محدود نشود.