جيمز کليير، عادت را روال يا رفتاري تعريف مي‌کند که «به طور منظم و در بسياري موارد، خودکار انجام مي‌شود.» اصطلاح اتم هم که در عنوان کتاب براي توصيف عادت‌ها به کار رفته (عادتهاي اتمي) براي ما دو ويژگي را تداعي مي‌کند: يکي خُرد و کوچک بودن و ديگري اثرگذاري بزرگ (شبيه atomic bomb). پيام کتاب هم همين است که از عادتهاي خرد و کوچک و تأثير آن‌ها در زندگي غافل نشويد و براي تغيير عادتهاي خود، هر چقدر هم که ساده و کوچک به‌نظر مي‌رسند، وقت بگذاريد. او در اين‌جا به سراغ مفهوم معروف دره‌ي نااميدي مي‌رود و توضيح مي‌دهد که اگر تلاش‌ها و عادت‌هاي کوچک در کوتاه‌مدت تأثيري نشان نمي‌دهند، نبايد نااميد بشويم: