ناديا در يک آبادي کوچک در شمال عراق به دنيا آمد و در همان‌جا بزرگ شد. هنگامي که او، بيست و يک سال داشت و خيال معلم تاريخ شدن و يا بازگشايي يک آرايشگاه را در سر مي‌پروراند، شبه نظاميان خلافت اسلامي مردم آبادي او را به قتل رساندند؛ مرداني را که اسلام را قبول نمي‌کردند و زنان سالخورده را که نمي‌توانستند از آن‌ها به عنوان برده جنسي استفاده کنند، به گلوله بستند. شش نفر از برادران ناديا و پس از آن، مادرش را به قتل رساندند و پيکرهاي آن‌ها را در گورهاي دسته جمعي انداختند.